Herezje antypapieża Jana XXIII (Angelo Roncalliego)

28 października 1958 roku ogłoszono całemu światu, iż nowym, legalnie obranym na konklawe papieżem Kościoła katolickiego jest Angelo Giuseppe Roncalli, który obrał imię Jana XXIII.

W świetle prawa boskiego i obietnicy Chrystusa papież nie może nauczać błędnej nauki – stąd wiemy, iż Jan XXIII nigdy nie był papieżem Kościoła katolickiego – ponieważ nauka przez niego głoszona, zawarta w jego „magisterium zwyczajnym” — to nauka błędna, potępiona wcześniej przez Kościół, przeciwna zdefiniowanej przez Magisterium nauce Kościoła świętego.

Każdy człowiek „dziedzicem chwały wiecznej”?

Za przykład niech posłuży „encyklika” Pacem in terris gdzie czytamy:

„9. Wszelkie współżycie ludzi, jeżeli chcemy, aby było dobrze zorganizowane i rozwijało się pomyślnie, musi opierać się na podstawowej zasadzie, że każdy człowiek jest osobą, to znaczy istotą obdarzoną rozumem i wolną wolą, wskutek czego ma prawa i obowiązki, wypływające bezpośrednio i równocześnie z własnej jego natury. A ponieważ są one powszechne i nienaruszalne, dlatego nie można się ich w żaden sposób wyrzec.

10. Jeśli zaś spojrzymy na godność osoby ludzkiej w świetle prawd objawionych przez Boga, to będziemy musieli niewątpliwie ocenić ją znacznie wyżej. Ludzie zostali bowiem odkupieni za cenę krwi Jezusa Chrystusa, stali się mocą łaski Bożej dziećmi i przyjaciółmi Boga i zostali ustanowieni dziedzicami chwały wiecznej”. (Pacem in terris 10)

W powyższym fragmencie Jan XXIII naucza, iż godność każdego człowieka wynika z faktu, iż każdy człowiek (ochrzczony czy nieochrzczony) otrzymał łaskę, stał się dzieckiem Bożym, oraz, co więcej! został ustanowiony dziedzicem chwały wiecznej!

Jan XXIII odnosi to, co dotyczy wiernych ochrzczonych katolików, będących w stanie łaski uświęcającej, do każdego żyjącego człowieka – chrzest, wiara katolicka, przynależność do Kościoła i unikanie grzechu śmiertelnego nie jest już potrzebne. Nauka taka jest rażąco sprzeczna z doktryną katolicką, która jasno naucza, iż bez wiary nie można podobać się Bogu i zaliczać się do dzieci Bożych:

„Wiara jest początkiem ludzkiego zbawienia, podstawą i korzeniem wszelkiego usprawiedliwienia; bez wiary niepodobna podobać się Bogu (Żyd. 11, 6) i do towarzystwa dzieci Bożych się dostać”. (Sess. VI c. 8. Denzinger: Enchiridion n. 801)

Herezja wolności religijnej

Za inny przykład herezji Jana XXIII niech posłuży dalszy fragment tej samej encykliki, w którym czytamy:

„Do praw człowieka zalicza się również możność oddawania czci Bogu zgodnie z wymaganiem własnego prawego sumienia oraz wyznawania religii prywatnie i publicznie”.

Wg Jana XXIII publiczne wyznawanie jakiejkolwiek religii jest prawem każdego człowieka, tak jakby Chrystus nie nałożył na każdego człowieka obowiązku przynależności do Kościoła katolickiego.

Jest to jawna i obrzydliwa herezja (wielokrotnie potępiona przez Magisterium), która neguje słowa samego Chrystusa: „Kto uwierzy i ochrzci się (oto należenie do Kościoła) — zbawiony będzie” (Mar. 16, 15). Jest to również dokładnie ta sama obrzydliwa herezja wolności religijnej, którą odnajdujemy w końcowych dokumentach tzw. „Soboru Watykańskiego II”:

„Wspólnotom [religijnym] więc, dopóki słuszne wymagania porządku publicznego nie są naruszone, należy się prawnie wolność, aby rządzić się mogły według własnych norm, czcić najwyższe Bóstwo kultem publicznym, pomagać swym członkom w praktykowaniu życia religijnego i wspierać ich nauczaniem oraz rozwijać takie instytucje, w których członkowie mogliby ze sobą współpracować przy układaniu własnego życia według wyznawanych zasad religijnych. (…)” (Dignitatis Humanea)

Jawny heretyk Jan XXIII nigdy nie był papieżem

Jak naucza Tradycja hipotetyczna możliwość papieskiej herezji nigdy nie stanie się rzeczywistością, zgodnie z obietnicą Chrystusową:

„I rzekł Pan: Szymonie, Szymonie! Oto szatan pożądał, abym was przesiał jako pszenicę. Ale ja prosiłem za tobą, aby nie ustała wiara twoja; a ty kiedyś, nawróciwszy się, utwierdzaj braci twoich” (Łk 22, 31—32).

W rzeczy samej, nauką teologów, potwierdzoną przez nieomylne Magisterium, jest, iż jawny heretyk, jakim bez wątpienia był Jan XXIII, nie jest członkiem Kościoła – dlatego też nie może w Kościele pełnić żadnego urzędu.

Stąd już oczywisty wniosek – Jan XXIII nigdy nie był papieżem Kościoła katolickiego.

Szymon