Antypapież Pius VIII błogosławi mieszane małżeństwa potępione przez Kościół

W brewe Litteris altero abhinc z 25 marca 1830 roku Pius VIII stwierdza, że małżeństwa mieszane, zawierane pomiędzy stroną katolicką a stroną heretycką/schizmatycką, mogą zostać publicznie pobłogosławione przez Kościół, gdy zostaną wprowadzone odpowiednie przepisy zapewniające wychowanie dzieci w wierze katolickiej. Dopuszczenie do błogosławieństwa takich małżeństw jest sprzeczne z katolicką nauką o małżeństwie oraz orzeczeniami katolickich papieży.

Nieufność w nas samych, Utarczka duchowa, Wawrzyniec Scupoli

Nieufność, niedowierzanie sobie, tak jest koniecznym, niezbędnym w utarczce duchowej, iż bez niego synu nie tylko pokonać wroga, ale nawet najmniejszej nie podołasz poskromić namiętności. Tę prawdę głęboko wyryć winniśmy w umysłach naszych; bo chociaż jesteśmy jedynie nicością, zawsze jednak wysoko się cenimy i uważamy się bezzasadnie wyższymi nad innych. To uprzedzenie, jest następstwem zepsutej naszej natury; i im bardziej ono jest nam wrodzone, tym trudniejszym jest do poznania. Bóg brzydzi się takim zaufaniem w sobie, bo pragnie abyśmy, jak jest rzeczywiście, dobrze pojęli że nie masz w nas ani cnoty, ani łaski, która by od Niego nie pochodziła; bo On jest źródłem wszelkiego dobra, a bez Niego pomyśleć nawet nic zbawiennego nie jesteśmy zdolni.

Czy Grzegorz XVI był katolickim papieżem?

W roku 1799 Mauro Cappellari, późniejszy Grzegorz XVI, opublikował książkę pt. Triumf Stolicy Świętej i Kościoła przeciwko atakowi nowatorów (Trionfo della Santa Sede e della Chiesa contro gli assalti dei novatori). Praca ta, początkowo mało komu znana, stała się głośna i popularna dopiero po wyborze Cappellariego na konklawe w 1831, gdy natychmiast została przetłumaczona na niemiecki (1832), francuski (1833) i hiszpański (1834), stając się wielkim hitem wydawniczym. Sam jej autor, już jako Grzegorz XVI, miał rzec, że „kiedyś nikt nie mówił o mojej książce, nawet moi bracia klasztorni. Ale odkąd zostałem papieżem, to wszyscy ludzie nagle zaczęli zgodnie twierdzić, że to jest wybitne dzieło” (cyt. za: U. Horst, Unfehlbarkeit und Geschichte, Mainz 1982, s. 80).

W pracy tej Cappellari pisze m.in. o monarchicznym ustroju Kościoła, prymacie oraz nieomylności papieskiej, potępia błędy gallikanów. Nas tutaj interesuje kwestia nieomylności papieża.

Rosyjski dzięcioł, LIDA i kontrola umysłów

W 1976 roku pojawił się tajemniczy sygnał nazwany potem „rosyjskim dzięciołem” z racji tego, że przypominał odgłosy ptaka, jak też pochodził z terytorium ZSRR. Liczne skargi płynące do Moskwy nie przynosiły skutków, zaś dzięcioł przestał być aktywny dopiero po zakończeniu Zimnej wojny. W czasie jej trwania radzieccy naukowcy skonstruowali tajemnicze urządzenie o nazwie LIDA, które choć oficjalnie miało być używane w lecznictwie jako substytut środków uspokajających, było również skutecznym narzędziem prania mózgu. Co ciekawe, LIDA mogła być miniaturową wersją znacznie potężniejszego urządzenia, którego zadaniem mogła być kontrola myśli i zachowań ludzi i którego efektem mógł być słynny dzięcioł. Choć po rozpadzie ZSRR przyznano, że tajemniczy sygnał był jedynie ubocznym skutkiem działania sytemu obrony, pozostaje wciąż wiele pytań. Jak działała LIDA? Czy ZSRR poddawało Zachód praniu mózgu?

_______________________
Philip Coppens

Grzechy przeciwko wierze

KATECHIZM

RELIGII KATOLICKIEJ
dla młodzieży szkół średnich

DR. JAN ŚLÓSARZ
KANONIK METROPOL. O. Ł. WE LWOWIE

Grzechy przeciwko wierze

Jakie są grzechy przeciwko wierze?

Grzechy przeciwko wierze są: 1. niedowiarstwo, 2. kacerstwo czyli herezja, 3. zaparcie się wiary, 4. obojętność w wierze, 5. słuchanie rozmów i czytanie książek przeciwnych wierze.

Jakie jest według św. Tomasza stanowisko w społeczności, należne przeciwnikom wiary chrześcijańskiej?

Artykuł z czasopisma „Przegląd Katolicki”. Rok dziewiętnasty, Warszawa 1881, nr 48. Dnia 1 grudnia 1881 r., ss. 777-780.

Społeczność nowożytna, w materialistowskim kierunku pojęć i dążności swoich, ściągnęła do ziemi rodzaj ludzki; po ziemi się czołgają i w ziemi się grzebią, na kształt płazów i robactwa, synowie tego świata, każdy wedle zachcenia swego i wedle pożądliwości swojej; polot zaś dusz w górę ku rzeczom wyższym przez wiarę i przez miłość, poczytuje się za prywatną zgoła fantazję i egzaltację dziwaków czy fanatyków, a nadto jeszcze co chwila i na wszelki możliwy sposób różne napotyka ze strony nowożytnego państwa i ze strony społeczności utrudnienia. Społeczność tych czasów nowych wyrzekła się wiary i religii; na sumieniu jej ciąży zbrodnia publicznego odstępstwa od Boga.

Czy katolik może przystępować do sakramentów w sektach heretyckich bądź schizmatyckich? (communicatio in sacris)

Nauka świętych

Św. Tomasz z Akwinu

„A ponieważ konsekracja Eucharystii jest aktem, który wypływa z władzy święceń, ci, którzy czy to przez HEREZJĘ bądź SCHIZMĘ bądź EKSKOMUNIKĘ oddzieleni są od Kościoła, rzeczywiście mogą konsekrować Święte Postacie, które po ich konsekrowaniu zawierają prawdziwe Ciało i Krew Chrystusa: niemniej jednak NIE ROBIĄ TEGO SPRAWIEDLIWIE NALEŻYCIE (recte), lecz czyniąc to raczej GRZESZĄ. Dlatego też nie otrzymują owocu ofiary, która jest ofiarą duchową”.

Ideowe i ezoteryczne źródła nazizmu

Za rządów Hitlera dla niemieckiego Kościoła nastały ciężkie dni. Rozwiązano katolickie partie i stowarzyszenia. Zamknięto większość religijnych gazet, zniesiono szkoły wyznaniowe. Mnożyły się napady bojówek. Duchownym wytaczano procesy, często pod wydumanymi zarzutami nadużyć finansowych i przestępstw seksualnych. Prześladowania dotknęły 12 tysięcy niemieckich księży; setki z nich poniosły męczeńską śmierć.   Jeszcze gorzej przedstawiała się sytuacja na terenach państw zniewolonych. W jednej tylko Polsce z rąk niemieckich narodowych socjalistów zginęło 6 biskupów, 1923 księży diecezjalnych, 63 kleryków, 580 zakonników, 289 zakonnic. Symbolem męczeństwa duchowieństwa okupowanej Europy stał się obóz koncentracyjny w Dachau; więziono w nim 2720 duchownych (w tym 2597 katolickich) z 20 krajów – 1780 Polaków, 447 Niemców, 156 Francuzów, 109 Czechów i Słowaków, 63 Holendrów, 50 Jugosłowian, 46 Belgów, 28 Włochów, 16 Luksemburczyków, 5 Duńczyków, 3 Litwinów, 3 Węgrów, 2 Albańczyków, 2 Anglików, 2 Greków, 2 Szwajcarów, 1 Norwega, 1 Rumuna, 1 Hiszpana oraz 3 bezpaństwowców.

Tomasz a Kempis, O Naśladowaniu Chrystusa, Rozdział XLIX

O upragnieniu życia wiecznego i o tym, jak wielkie rzeczy obiecano tam bojującym tu na ziemi

https://vocaroo.com/i/s1xXqtqxHteR

Synu, skoro uczujesz, że spłynęła na ciebie tęsknota wiecznej szczęśliwości, i zapragniesz wyjść z domu swego ciała, aby oglądać moją światłość nie zmąconą cieniem, otwórz serce i przyjmij miłośnie to święte utęsknienie. Podziękuj najwyższej Dobroci, że zesłała ci tę łaskę nawiedzając cię miłościwie, zagrzewając żarliwie, unosząc ku sobie swoją mocą, abyś własnym ciężarem nie uwiązł przy ziemi. Bo nie jest to zasługa twoich rozmyślań ani wysiłków, ale dar najwyższej łaski i Bożej miłości, abyś dojrzewał w dobru i pokorze i przygotowywał się do dalszych bojów, abyś całym sercem przylgnął do mnie i starał się służyć mi jak najgorliwiej.

Nauka katolicka a darwinizm

Ks. Marian Morawski, Dogmat Łaski. 19 wykładów o „porządku nadprzyrodzonym”. Z papierów pośmiertnych Autora. Kraków 1924 (fragmenty)

Od początku, czyli od pierwszej chwili swego istnienia, rodzaj ludzki został wyposażony darami nadprzyrodzonymi. Stwierdzenie tego faktu jest tym ważniejsze, że w dzisiejszym świecie naukowym panuje pogląd wprost przeciwny. Dzisiejszy pogląd ewolucyjny suponuje (choć bez powodu), że pierwotny stan rodzaju ludzkiego był dziki, graniczący nawet ze zwierzęcością, a według materialistów zupełnie zwierzęcy; z tego stanu ludzkość powoli dopiero miała się dźwigać aż do dzisiejszego stopnia rozwoju. – Moi Panowie, w teorii ewolucjonizmu niewątpliwie coś prawdy się zawiera. Owszem, można powiedzieć, że i Pan Bóg jest w pewnej mierze ewolucjonistą, dawszy bowiem stworzeniom swoim możność zdziałania tego, co leży w zakresie ich zdolności i sił wrodzonych, pozostawia im możność kształcenia i doskonalenia się samodzielnie w sferze odpowiadającej ich naturze. To dobro, które stworzenie (z pomocą Bożą), o własnych siłach sprawuje, więcej chwały Bogu oddaje, aniżeli to, w co je Stwórca sam wyposaża, bo mądrość, dobroć i potęga Boża więcej się objawiają przez możność działania stworzeniom użyczoną, niż gdyby Bóg sam bezpośrednio wszystko w nich sprawował. Przykładem takiej ewolucji przez Boga zamierzonej jest świat materialny, który niewątpliwie stworzony został w stanie bez porównania niższym, elementarnym i chaotycznym. (Pismo św. nazywa go tohu wabohu: „a ziemia była pusta i próżna” – Ks. Rodz. 1, 2).

Nieomylność Kościoła – My Catholic Faith. A Catechism in Pictures, 1954

My Catholic Faith. A Catechism in Pictures, by Most Reverend Louis LaRavoire Morrow, S. T. D., Bishop of Krishnagar. [1954]

Kościół nie może nauczać błędu, ponieważ został założony przez Chrystusa, Boga Samego. Posłał On Swych Apostołów z władzą głoszenia Jego Ewangelii. Powiedział On: „Jako mię posłał Ojciec, i ja was posyłam” (Jan. 20, 21). „A ja prosić będę Ojca, i innego Pocieszyciela da wam, aby mieszkał z wami na wieki… A Pocieszyciel Duch Święty, którego Ojciec pośle w imię moje, On was wszystkiego nauczy, i przypomni wam wszystko, cokolwiek wam powiedziałem” (Jan. 14, 16. 26).

Z pamiętników ks. biskupa Felińskiego (o wytrwałości w wierze katolickiej)

Za Przyczyną Maryi

Przykłady opieki Królowej Różańca św.

Wytrwały

(Z pamiętnika biskupa wygnańca)

Był to marzec. Ogień palił się na kominie rzucając migotliwe światło na pokój, skromnie umeblowany. W rogu paliła się lampka przed obrazem Najświętszej Panny Częstochowskiej, a przy tym blasku obraz od czasu do czasu jaśniej był oświetlony, a sukienka i drogie kamienie wyraźniej się rysowały. Chodziłem po pokoju z koronką w ręku. Mroźny wiatr dął na dworze, chwilami słychać było dzwonek u przejeżdżających sanek, za oknem jaśniały światełka sąsiednich domków, połyskujące jak gwiazdy w ciemności.

Uszanowanie względem rodziców – Ks. Kazimierz Naskrecki, Dekalog, Krotkie Nauki o Przykazaniach, Warszawa 1937

Spis tematów.

---

„A był im poddany.” (Łk. 2, 52).

Św. Jan Apostoł czyni na końcu swej ewangelii uwagę, że gdyby się chciało przedstawić wszystko, co Pan Jezus działał, czego słowem i przykładem uczył, „świat nie mógłby objąć tych ksiąg, które by się pisać miały” (Jan 21, 25). A jednak ten najdłuższy okres życia Pana Jezusa od 12-go do 30-go roku, zamknięty jest w tych kilku słowach: „pomnażał się w mądrości i w leciech i w łasce u Boga i u ludzi… a był (Marii i Józefowi) poddany” (Łk. 2, 52).

Widocznie Zbawiciel nie życzył Sobie, aby o Jego młodości więcej pisano, chciał On przede wszystkim nas pouczyć własnym przykładem, jak należy zachowywać czwarte przykazanie Boże: „Czcij ojca twego i matkę twoją”. Przykazanie to nakłada na nas potrójny względem rodziców obowiązek: uszanowania, miłości i posłuszeństwa.

W nauce dzisiejszej zastanowimy się nad pierwszym, nad uszanowaniem rodziców.

Objawienia św. Brygidy, roz. 6

Słowa Chrystusa Pana do Oblubienicy jak to Duch Jego Święty nie może być ze złymi i jak oddziela złych od dobrych; o posyłaniu dobrych, w duchowy oręż uzbrojonych na wojnę, to jest: przeciwko światu.

Rozdział 6

“Nieprzyjaciele moi są jako bestie najokrutniejsze, które nigdy nasycone i uspokojone być nie mogą. W ich sercach tak nie ma żadnej miłości do mnie, że nigdy nie wstępuje do tych serc myśl o męce mojej, bo jeszcze żaden raz z serca ich nie wyszło to słowo: ‘Panie, odkupiłeś nas. Bądź pochwalony za tak gorzką Mękę Twoją’. Jakże Duch mój może być z nimi, którzy żadnej miłości boskiej nie mają do mnie, którzy, żeby wolę swoją wykonać, chętnie innych wydają? Ich serce pełne jest robactwa najpodlejszego, to jest: żądz światowych. Włożył czart w usta ich łajno swoje i stąd nie są im przyjemne słowa moje.

Katolickie Rekolekcje Adwentowe A.D. 2015

Kto wytrwa aż do końca, zbawion będzie (Mt 10,22). Tę wyrocznię Ducha Świętego sprawiedliwie zastosować możemy do nabożeństwa Najświętszej Maryi Panny. „Tak jest, o, Panno Święta! — mówi Święty Alfons Liguori – jeśli w służbie, miłości i nabożeństwie ku Tobie wiernie trwać będę aż do końca życia mojego, pewien jestem zbawienia!” Czegóż się więc lękać? czyż mamy się obawiać, aby Marya nie odstąpiła od nas, nie opuściła nas? Ach! nie, nie! — obawiajmy się raczej tego, abyśmy pomału nie ostygli w nabożeństwie i miłości ku Niej i nie wystąpili z Jej służby. Taka jest albowiem niestałość serca naszego, że nieraz poczynamy najlepiej, a najgorzej kończymy.

Saul dobrze począł, Judasz dobrze począł, Tertulian dobrze począł; ale, o jakiż okropny był ich koniec! A w sprawie zbawienia właśnie koniec rozstrzyga! Zaiste dobrze począć jest to już wielki krok, trwać w dobrem jest prawie rękojmią wytrwania; ale z tym wszystkim nie zasypiajmy, jakoby już wszystko było wygrane!

Program Rekolekcji Adwentowych A. D. 2015