Teczka Bugniniego: analiza podmiany kościoła

W kwietniu 1976 roku we Florencji wydano książkę “W dymie szatana. Przed ostatecznym zderzeniem” [In the Smoke of Satan. Towards the Final Clash], która zadziwiła włoskich katolików i wywołała szok w całym chrześcijaństwie. Była to głęboka krytyka Kościoła od II Soboru Watykańskiego [1].

Jej celem było bezpośrednie uderzenie w “arcybiskupa” Annibale Bugniniego CM (1912-1982), sekretarza Soborowej Kongregacji Kultu Bożego, który przewodniczył fatalnej “reformie” liturgii.

“Reformę przeprowadził” oskarża książka – “ten Bugnini, którego w końcu zdemaskowano; jest tym, o co faktycznie go podejrzewaliśmy: masonem” [2].

Obowiązek słuchania Mszy Św. – Ks. Kazimierz Naskrecki, Dekalog, Krotkie Nauki o Przykazaniach, Warszawa 1937

Spis tematów – klik.

---

„To czyńcie na Moją pamiątkę”. (Łk. 22, 19).

Po sześciu dniach pracy ma następować dzień odpoczynku — taka jest Wola Boża. Tę Wolę Swoją musiał Bóg ogłosić człowiekowi już w raju, albowiem u wszystkich narodów spotykamy się z zachowywaniem dnia siódmego. Takim dniem w Starym Zakonie była sobota, w Nowym zaś jest nim niedziela.

I nie bez ważnej racji Apostołowie dzień odpoczynku z soboty na niedzielę przenieśli. Wszak celem dnia siódmego jest nie tylko nabranie nowych sił do dalszej pracy, lecz przedewszystkiem spełnienie wobec Boga swych religijnych obowiązków, jak to widać z samego brzmienia III-go przykazania: „Pamiętaj, abyś dzień święty święcił”; a właśnie w niedzielę podobało się Chrystusowi Panu dokonać odkupienia ludzi przez zmartwychwstanie, i dopełnić je zesłaniem na Apostołów i na Kościół Ducha św. Stąd niedziela stała się w szczególniejszy sposób „Dniem Pańskim”.

I jakżeż ten dzień święty święcić mamy? Przedewszyskiem przez pobożne słuchanie w tym dniu Mszy św. I nad tym obowiązkiem zastanówmy się dziś pokrótce.