„Dom Izraela” – herezja Aleksandra VII

Alexander VII’s Bull: Speculatores Domus Israel

“Having been constituted, in the mysterious designs of divine Providence, as watchman over the house of Israel, that is, the holy Church of God…”.

„Ustanowieni, zgodnie z tajemniczymi planami Bożej Opatrzności, jako strażnicy domu Izraela, to jest świętego Kościoła Bożego…”

Kościół katolicki nie jest, jak naucza antypapież Aleksander VII, „domem Izraela”. Dom Izraela jest to biblijne określenie narodu żydowskiego – 12 plemion Izraela, które wywodzą się od 12 synów Jakuba, zwanego Izraelem, syna Izaaka, syna Abrahama.

Dzieje Apostolskie 2, 36: „Niechaj tedy wie zapewne wszystek dom Izraelski, iż go i Panem i Chrystusem uczynił Bóg, tego Jezusa, któregoście wy ukrzyżowali”.

Księga Jeremiasza 2, 4: „Słuchajcie słowa Pańskiego, domu Jakuba, wszystkie pokolenia domu Izraela!”

Jak zatem widzimy Aleksander VII określa „dom Izraela”, tj. naród żydowski potomków Jakuba, jako Kościoła katolickiego. Dlaczego?

Herezja teologii zastępstwa.

Teologia zastępstwa głosi, iż gdy naród żydowski, z którym Bóg zawarł przymierze, odrzucił obiecanego Mesjasza Jezusa Chrystusa nie przyjmując Prawa Nowego Testamentu — przestał być narodem wybranym oraz utracił obietnice dane Abrahamowi — w konsekwencji przestał być Izraelem, a nowym Izraelem odtąd stał się Kościół katolicki.

Doktryna ta jest całkowicie sprzeczna z Objawieniem Boskim w świetle którego Przymierze, które Bóg zawarł z Abrahamem, a które potem potwierdził z jego potomstwem: Izaakiem, następnie z Jakubem — jest Przymierzem wiecznym.

Księga Rodzaju 17, 7: „Przymierze moje, które zawieram pomiędzy Mną a tobą oraz twoim potomstwem, będzie trwało z pokolenia w pokolenie jako przymierze wieczne, abym był Bogiem twoim, a potem twego potomstwa”.

Przymierze, które Bóg zawarł z Abrahamem, to umowa, w ramach której Żydzi otrzymali:

1. bezwarunkowo ziemię Kanannejską, jako siedzibę swojego narodu;

2. warunkowo, jeśli będą przestrzegali danego im przez Boga Prawa — najpierw Prawa Mojżeszowego, następnie Nowego Prawa Mesjasza — błogosławieństwo i pomyślność w ziemi, którą otrzymali na własność od Boga, lub, gdy nie będą przestrzegali Prawa, przekleństwo i wygnanie z ich własnej ziemi.

Księga Rodzaju 15, 18: „Onego dnia uczynił Pan przymierze z Abramem, mówiąc: Nasieniu twemu dam tę ziemię od rzeki Egipskiéj, aż do rzeki wielkiéj Euphratesa”.

Księga Rodzaju 26, 2: „I ukazał się Izzakowi Pan, i rzekł: Nie zstępuj do Egiptu, ale mieszkaj w ziemi, którą ja tobie powiem, I bądź gościem w niéj, a będę z tobą, i będęć błogosławił; tobie bowiem i nasieniu twemu dam te wszystkie kraje, pełniąc przysięgę, którąmem przyrzekł Abrahamowi, ojcu twemu. I rozmnożę nasienie twoje jako gwiazdy niebieskie: i dam potomkom twoim wszystkie te krainy. I będą błogosławione w nasieniu twojem wszystkie narody ziemie”.

Księga Powtórzonego Prawa 11, 21-28: „Aby się rozmnożyły dni twoje i synów twoich w ziemi, którą przysiągł Pan ojcom twoim, żeby dał im, póki niebo wisi nad ziemią. Jeźli bowiem strzedz będziecie rozkazań, które ja wam przykazuję, i czynić je będziecie, abyście miłowali Pana, Boga waszego, i chodzili we wszystkich drogach jego, trzymając się go, Wytraci Pan wszystkie te narody przed obliczem waszem, i posiędziecie je, które są większe i mocniejsze niźli wy. Wszelkie miejsce, na które stąpi noga wasza, wasze będzie: od puszczy i od Libanu, od rzeki wielkiéj Euphratesa aż do morza zachodniego będą granice wasze. Żaden nie stanie przeciwko wam, strach i bojaźń puści Pan, Bóg wasz, na każdą ziemię, którą deptać będziecie, jako wam powiedział. Oto kładę przed oczy wasze dziś błogosławieństwo i przeklęctwo. Błogosławieństwo: jeźli posłuszni będziecie przykazaniu Pana, Boga waszego, które ja wam dziś przykazuję. Przeklęctwo: jeźli nie będziecie posłuszni mandatom Pana, Boga waszego, ale zstąpicie z drogi, którą ja wam teraz ukazuję, i pójdziecie za bogami cudzymi, których nie znacie”.

Jak zatem widzimy, Żydzi są narodem wybranym oraz otrzymali ziemię Izraela „póki niebo wisi nad ziemią”, tj. na zawsze, błogosławieństwo zaś jest warunkowane przestrzeganiem Prawa Boskiego. Jak wiemy Bóg najpierw przekazał Prawo Mojżeszowi, potem zaś Prawo Mojżesza zastąpił Prawem Mesjasza Jezusa Chrystusa, którego Żydzi nie przyjęli — stąd właśnie kara — prawie 2 tysiące lat wygnania z ich własnej ziemi oraz rozproszenie wśród innych narodów. Jak obecnie widzimy kara ta dobiega końca.

Ta katolicka doktryna, zawarta w Objawieniu, została zastąpiona herezją teologii zastępstwa, która głosi, iż to nie współczesny naród żydowski jest kontynuacją starożytnego narodu żydowskiego z którym Bóg zawarł wieczne Przymierze, ale, że kontynuacją starożytnego Izraela jest Kościół katolicki, który miałby być „nowym Izraelem”, a nowym ludem owego nowego Izraela nie byliby już Żydzi, ale „lud boży”, tj. Chrześcijanie, którzy przyjęli wiarę w Jezusa Chrystusa.

Stąd właśnie widzimy, iż Aleksander VII określając Kościół katolicki jako „dom Izraela” głosi herezję. Kościół katolicki nie jest bowiem „domem Izraela”, ponieważ Kościół nie jest kontynuacją narodu żydowskiego. Kościół katolicki jest kontynuacją religii żydowskiej, która wraz z przyjściem Mesjasza Jezusa Chrystusa oparta została na nowym Prawie, które zastąpiło stare Prawo Mojżeszowe.