Herezja o nieomylności papieskiej „Soboru Watykańskiego” (1870) / Piusa IX

W konstytucji dogmatycznej „Pastor aeternu” odnajdujemy orzeczenie mówiące o prymacie św. Piotra:

 Sobór Watykański, Sesja IV, Konstytucja Dogmatyczna PASTOR AETERNUS, Rozdział III. O wartości i zasadzie prymatu biskupa Rzymu

„Dlatego nauczamy i wyjaśniamy, że Kościół rzymski, z rozporządzenia Pana posiada nad wszystkimi innymi [kościołami] pierwszeństwo zwyczajnej władzy, oraz że ta jurysdykcyjna władza biskupa Rzymu, która jest rzeczywiście biskupia, jest bezpośrednia: wobec niej obowiązani są zachować hierarchiczne podporządkowanie i prawdziwe posłuszeństwo pasterze i wierni wszelkiego obrządku i godności, każdy z osobna i wszyscy razem, i to nie tylko w sprawach wiary i moralności, ale także w kwestiach dotyczących dyscypliny i kierowania Kościołem rozproszonym po całym świecie; w ten sposób, żeby – przez zachowanie jedności zarówno wspólnoty, jak i wyznawania tej samej wiary z biskupem Rzymu – Kościół Chrystusa był jedną owczarnią wokół jednego najwyższego pasterza. To jest nauka prawdy katolickiej, od której nikt nie może odstąpić bez utraty wiary i zbawienia”.

Sobór określa tu, zgodnie z wielowiekową nauką Kościoła, iż warunkiem zachowania jedności z Kościołem (tej jedności, którą wyznajemy w symbolu apostolskim: wierzę w jeden, święty, katolicki i apostolski Kościół…) — jest wyznawanie tej samej wiary co papież rzymski. To właśnie dzięki wyznawaniu tej samej wiary co papież wytworzona jest jedność wiary w Kościele, która łączy wszystkie członki w jedną wspólnotę. Już w II wieku pisał o tym św. Ireneusz dowodząc, iż prawdę, którą głosi Kościół rzymski, każdy wierny musi wyznawać, inaczej nie miałby nauki apostolskiej i nie mogłaby być wytworzona jedność wiary.

Herezja antypapieża Leona XIII zawarta w encyklice Rerum Novarum

Leon XIII, Rerum Novarum, 15 maja 1891 (tłumaczenie pol.)

Jeżeli wszyscy zastosują się zupełnie do przepisów religii chrześcijańskiej, to nie poprzestaną tylko na przyjaźnie, lecz dojdą nawet do miłości braterskiej. Uczują bowiem i zrozumieją, że wszyscy bez wyjątku ludzie od Boga, jako wspólnego Ojca, pochodzą; że wszyscy za wspólny cel mają Boga, który sam jeden aniołów i ludzi uszczęśliwić zdoła szczęśliwością pełną i bezwzględną; że wszystkich zarówno odkupił Jezus Chrystus i przywrócił do godności synów Bożych; że zatem łączy ich węzeł prawdziwego braterstwa i między sobą  z Chrystusem Panem, którego dla tej przyczyny Pismo Święte nazywa „pierworodnym między wielu braćmi”; że wreszcie tak dobra natury, jak dobra łaski Bożej przysługują łącznie i bez wyjątku całemu rodzajowi ludzkiemu; że nikt też nie jest wydziedziczony z dóbr niebeskich, jak tylko ten, który jest [ich] niegodny. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa.

Rzecz o tym, jak antypapież Pius XII zezwolił na pogańskie praktyki zabronione przez Kościół

Papieże Klemens XI oraz Benedykt XIV potępiają obrzędy konfucjańskie jako pogańskie

Papież Klemens XI potępił chińskie obrzędy i rytuały konfucjańskie i zakazał wszelkich dalszych dyskusji na ten temat dekretem antyrytualnym Cum Deus optimus z 20 listopada 1704 r. Zakazał również, na określenie Boga, używania chińskich słów „Tian” (niebo) i „Shàngdì” (najwyższy cesarz) jednocześnie aprobując Tiānzhǔ (Pan Niebios).

Ponadto papież wydał 19 marca 1715 r. bullę Ex illa die, która oficjalnie potępiła chińskie obrzędy.

Herezje antypapieża Piusa XII z encykliki Mystici Corporis Christi

W encyklice antypapieża Piusa XII Mystici Corporis Christi odnajdujemy definicję członków Kościoła katolickiego:

„Wszakże do członków Kościoła tylko tych zaliczyć można, którzy są ochrzczeni i wyznają prawdziwą wiarę i ani sami nie wyłączyli się na swe nieszczęście z jedności Ciała, ani też dla bardzo ciężkich przewinień nie zostali z niej wykluczeni przez prawowitą władzę. Albowiem w jednym duchu, mówi Apostoł, my wszyscy w jedno ciało jesteśmy ochrzczeni czy to Żydzi, czy poganie, czy niewolnicy, czy wolni (I Kor. 12, 13). Jak tedy w prawdziwym związku wiernych istnieje tylko jedno Ciało, jeden Duch, jeden Pan i jeden chrzest, tak też może być tylko jedna wiara. Kto zatem Kościoła słuchać nie chce, tego z nakazu Pana uważać należy jako poganina i celnika (Mat. 18, 17). Ci więc, którzy różnią/wyodrębniają się wiarą lub uznawaną przez siebie władzą, nie mogą żyć w tym samym Ciele, ani też być ożywieni jednym jego Bożym Duchem”.

Definicja ta zawiera herezje przeciwne nauce Kościoła katolickiego.

Herezja ewolucjonizmu zawarta w encyklice Piusa XII Humani generis

Pius XII, Humani generis (12 sierpnia 1950)

„Zostaje jeszcze przemówić nieco o zagadnieniach, które choć należą do nauk pozytywnych, wiążą się w mniejszym lub większym stopniu z prawdami wiary chrześcijańskiej. Wielu bowiem domaga się stanowczo, aby religia katolicka jak najwięcej uwzględniała te nauki, co niewątpliwie zasługuje na pochwałę, jeśli tylko chodzi o fakty istotnie udowodnione. Z ostrożnością wszakże należy postępować przy hipotezach, choć uzasadnionych w pewien sposób naukowo, ale dotyczących doktryny zawartej w Piśmie św. lub w Tradycji. Żadną jednak miarą nie wolno opowiadać się za tezami hipotetycznymi, które bezpośrednio są sprzeczne z doktryną przez Boga objawioną.  Z tego to powodu Magisterium Kościoła nie zabrania, aby teoria „ewolucji” była rozpatrywana stosownie do obecnego stanu nauk ludzkich oraz świętej teologii przez badania i dyskusje ludzi kompletnych w obu tych dziedzinach. Dotyczy to mianowicie tego, co teoria „ewolucji” mówi na temat pochodzenia ciała ludzkiego, które miałoby powstać z już istniejącej i ożywionej materii. Bo wiara katolicka każe zachować to, że dusze ludzkie zostały stworzone bezpośrednio przez Boga.Wszelako, racje przemawiające za i przeciw (racje rzeczników i przeciwników) winny być rozważane i rozsądzane z należną powagą, umiarem i oględnością. Wszyscy jednak winni być gotowi podporządkować się osądowi Kościoła, któremu przez Chrystusa został przekazany obowiązek zarówno autentycznego interpretowania Pisma Świętego, jak i zachowania dogmatów wiary”.

Nauka Kościoła katolickiego

Papież Pelagiusz w liście „Humani generis” (z kwietnia 557 r.), Denz. (1) 228a:

„Wyznajemy, że wszyscy ludzie począwszy od Adama aż do skończenia świata rodzą się i umierają z Adama i jego żony, którzy nie zrodzili się z rodziców, ale byli stworzeni, i tak Adam z ziemi a jego żona z jego żebra„.

Odbywający się w 1860 roku, co prawda lokalny, ale zatwierdzony przez papieża Piusa IX, synod kościelny w Kolonii stwierdzał co następuje:

„Nasi pierwsi rodzice zostali utworzeni bezpośrednio przez Boga. Dlatego orzekamy, że opinia tych, którzy nie boją się twierdzić, iż ten ludzki byt co do ciała, pojawił się w końcu na drodze samoczynnej ciągłej przemiany natury mniej doskonałej ku doskonalszej, sprzeciwia się wprost Pismu Świętemu i wierze”.

Sobór Laterański IV w roku 1215 (z orzeczenia dogmatycznego przeciw albigensom i innym heretykom), Denz. 428:

„Całą mocą wierzymy i bez zastrzeżenia wyznajemy… że Stworzyciel wszystkich widzialnych i niewidzialnych rzeczy… wszechmocną swoją potęgą równocześnie, od początku czasu, stworzył z nicości [każde stworzenie]…”.

Sobór Florencki (1438-1445), Denz. 706:

„[Święty Kościół rzymski] najmocniej wierzy, wyznaje i głosi, że jeden prawdziwy Bóg, Ojciec, Syn i Duch Święty jest stwórcą wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. On, kiedy zechciał, z dobroci swojej wszystkie uczynił stworzenia… z nicości”.

---

Czytaj również:

• Rzecz o tym, jak antypapież Pius XII zezwolił na pogańskie praktyki zabronione przez Kościół
• Herezje antypapieża Piusa XII z encykliki Mystici Corporis Christi

Jan Paweł II – wyznawca „wspólnego boga Allaha”

„Przy różnych okazjach mówiłem o dziedzictwie religijnym islamu i jego wartościach duchowych. Kościół katolicki zdaje sobie sprawę z tego, że kult oddawany jedynemu, żywemu, istniejącemu, miłosiernemu i wszechmogącemu Stwórcy jest wspólny dla niego i dla islamu” (Nairobi 1980).

„Muzułmanie wielbią jednego Boga, wskazując na swoje związki z Abrahamem” (Manila 1981).

Formalne wystąpienie z sekty Novus Ordo

Obowiązkiem każdego człowieka jest należeć do Kościoła katolickiego. Wielu z nas zostało ochrzczonych poza Kościołem katolickim – w sekcie Novus Ordo, która Kościołem nie jest, a pod Kościół katolicki jedynie się podszywa. Tym samym wielu z nas formalnie przynależy do religijnej organizacji, która publicznie naucza, iż Allah oraz Bóg chrześcijan to jedna i ta sama osoba:

Antypapież Jan Paweł II podczas spotkania z młodymi muzułmanami na stadionie w Casablance, 19 sierpnia 1985

„My, chrześcijanie i muzułmanie, mamy wiele rzeczy wspólnych, tak jako ludzie wierzący, jak i jako istoty ludzkie (…) Wierzymy w tego samego Boga, w Boga żywego, w Boga, który stworzył świat i doprowadza swe stworzenia do ich doskonałości”.

Obowiązkiem każdego człowieka jest należeć do Kościoła katolickiego, dlatego obowiązkiem każdego jest również formalne wypisanie się z organizacji religijnej, która Kościołem nie jest, a do której człowiek formalnie należy, poprzez chrzest w tej organizacji.

Dzień islamu w sekcie Novus Ordo

Papież Pius VI, Bulla Debito Apostolatus Nostri

„Czy można większą zniewagę wyrządzić Chrystusowi, jak stawiając świętą wiarę chrześcijańską na równi z przewrotnością żydowską, z bezeceństwem muzułmańskim, z zabobonem pogańskim i bezbożną próżnością naturalizmu? Podobny amalgamat jest największą potwornością. Przyjmowanie obojętne wszelakiego rodzaju błędów potwornych dowodzi nędznej głupoty, nad którą nigdy dość ubolewać. Przez sam fakt niesprzeciwiania się żadnemu błędowi człowiek staje się winien popierania błędów wszystkich”.

Antypapież Benedykt XVI modli się do „wspólnego boga Allaha”

Zobacz również: 

Islam – religia ojca kłamstwa

Antypapież Wojtyła i koran

Sobór Watykański nie ogłosił dogmatu o nieomylności papieskiej. Herezja „tylko ex cathedra”. Biblioteka ’58 do pieca!

Chrystus ustanowił w Kościele potrójny urząd: 1. uświęcania (władza kapłańska), 2. nauczania (władza nauczycielska), 3. oraz rządzenia (władza pasterska/królewska). Kościół w sposób nieomylny sprawuje zarówno urząd nauczania (władza wiązania rozumu wiernych w sprawach wiary i moralności), oraz urząd rządzenia (władza kierowania wolą wiernych w sprawach dyscypliny Kościoła). Nas w tym miejscu interesuje urząd nauczycielski – MAGISTERIUM KOŚCIOŁA.

Herezje antypapieża Jana XXIII (Angelo Roncalliego)

28 października 1958 roku ogłoszono całemu światu, iż nowym, legalnie obranym na konklawe papieżem Kościoła katolickiego jest Angelo Giuseppe Roncalli, który obrał imię Jana XXIII.

W świetle prawa boskiego i obietnicy Chrystusa papież nie może nauczać błędnej nauki – stąd wiemy, iż Jan XXIII nigdy nie był papieżem Kościoła katolickiego – ponieważ nauka przez niego głoszona, zawarta w jego „magisterium zwyczajnym” — to nauka błędna, potępiona wcześniej przez Kościół, przeciwna zdefiniowanej przez Magisterium nauce Kościoła świętego.

Nauka tzw. „Soboru Watykańskiego II” potępiona przez Kościół katolicki

W 1975 roku francuski autor Jacques Ploncard d’Assac wydał książkę o prowokacyjnym tytule „Okupowany Kościół” [L’Eglisee occupee]. Przedstawione przez siebie tezy tłumaczy następująco:

“Jeśli komuś uda się wykazać, że wszystkie „nowinki” sprawiające obecnie kłopot Kościołowi są niczym innym jak tylko błędami przeszłości, które wielokrotnie Kościół potępiał, to będzie można wywnioskować, że Kościół pod koniec XX wieku jest okupowany przez obcą sektę, tak jak kraj może być okupowany przez armię wroga”.

Tak jest w istocie: materialne struktury Kościoła katolickiego okupowane są przez żydowską sektę podszywającą się pod Kościół katolicki. Nauka tej sekty leży w rażącej sprzeczności z nauką Kościoła i została w przeszłości przez Kościół potępiona.

Prawda katolicka w czasach pomieszania powszechnego

Zadziwia mnie pewna niekonsekwencja osób, jak wierze szczerych i uczciwych, które pragnąc zostać wierne nauce Chrystusa oraz Apostołów – wierze katolickiej – równocześnie uznają soborowy kościół – nierządnicę babilońską – za Kościół katolicki. Od dłuższego czasu zastanawiam się, gdzie osoby te popełniają błąd w swoim sposobie rozumowania, ponieważ w złe intencje tych osób nie wierzę.

Antypapież Bergoglio: muzułmańscy uchodźcy należą do Mistycznego Ciała Chrystusa

Jak donosi deon.pl antypapież Franciszek odwiedził jezuicki ośrodek w centrum Wiecznego Miasta na początku swego pontyfikatu w 2013 roku. Zaapelował tam wtedy o udostępnienie uchodźcom pustych klasztorów.

„Drodzy zakonnicy i zakonnice, puste klasztory nie służą Kościołowi po to, by przekształcać je w hotele i zarabiać pieniądze. Puste klasztory nie są nasze, należą do ciała Chrystusa, jakim są uchodźcy. Pan wzywa do odważnego i wielkodusznego życia gościnnością w pustych klasztorach” – powiedział.

Oficjalna strona Rotary: Franciszek – honorowy członek RC Buenos Aires

Na polskiej stronie Rotary Club pojawiła się oficjalna informacja, iż antypapież Bergoglio jest honorowym członkiem Klubu: