Pius XII Encyklika „Ad Apostolorum Principis” (fragmenty)

37. Słyszeliśmy, że (…) niektórzy duchowni pochopnie ośmielili się otrzymać sakrę biskupią, pomimo publicznych i poważnych ostrzeżeń, które Stolica Apostolska dała zainteresowanym.
Ponieważ w związku z tym, że takie poważne przestępstwa przeciwko dyscyplinie i jedności Kościoła zostały popełnione, musimy w sumieniu ostrzec wszystkich, że jest to całkowicie sprzeczne z nauką i zasadami, na których spoczywa właściwy porządek społeczeństwa ustanowionego przez Boga Jezusa Chrystusa naszego Pana.

38 …pełna wolność nominacji biskupów jest Prawem Biskupa Rzymskiego. A jeśli, jak to czasem bywa, niektóre osoby lub grupy mogą brać udział w wyborze kandydata na biskupa, to jest to zgodne z prawem tylko wtedy, gdy Stolica Apostolska pozwoliła expressis verbis, w każdym poszczególnym przypadku, dla jasno określonych grup, przy jasno określonych okolicznościach.

“39 Z tego wynika, że biskupi, którzy nie zostali wymienieni ani potwierdzeni przez Stolicę Apostolską, ale którzy, przeciwnie, zostali wybrani i konsekrowani wbrew jej zleceniom, nie korzystają z żadnych uprawnień do nauczania lub jurysdykcji, gdyż jurysdykcja przechodzi do biskupów tylko przez Biskupa Rzymskiego (…)

40 …władza jurysdykcji, która jest przyznana bezpośrednio z prawa Bożego na Papieża, przychodzi do biskupów z mocy tego samego prawa, ale tylko przez następce Piotra, którego nie tylko wierni, ale także wszyscy biskupi są zobowiązani do stałego przestrzegania, zarówno czci posłuszeństwa i więzią jedności

41 Akty wymagające mocy święceń, które są wykonywane przez duchownych tego rodzaju, chodź są ważne o ile akt święceń był ważny, to jednak w poważnym stopniu są niedopuszczalne, jest to przestępstwo i świętokradztwo

43 Zdajemy sobie sprawę, że ci, którzy w ten sposób bagatelizują posłuszeństwo w celu uzasadnienia pełnienia tych niesprawiedliwie przyznanych funkcji, bronić będą swojej pozycji, przypominając o tym, iż taką praktykę stosowano w minionych wiekach. Jednak każdy z nas widzi, iż tak rozumując, wszystkie dyscypliny kościelne zostaną obalone, bo jeśli uznamy, iż przywrócenie tej dyscypliny jest zgodne z prawem, wtedy uzasadnione będzie przywrócenie dyscyplin, o których Kościół już dawno temu postanowił inaczej. W żadnym wypadku nie należy usprawiedliwiać takiego sposobu działania, który odwołuje się do innych przypadków. Tacy, którzy tak robią, bezspornie udowadniają, iż robią to celowo, aby uciec od dyscypliny, która obecnie panuje, a której powinni być posłuszni.

44 Mam na myśli dyscyplinę, która została ustanowiona nie tylko dla Chin (…) ale dla całego Kościoła. Dyscyplina ta, bierze swoje sankcje z tych, uniwersalnych i najwyższą mocą opieki, orzeczeń i regulacji, które Pan przyznaje dla następców urzędu Piotra Apostoła.

48 W konsekwencji, jeśli konsekracje tego rodzaju będą czynione, które są wbrew wszelkiemu dobru i prawu, i przez to przestępstwo jedność Kościoła jest zagrożona, ekskomunika zarezerwowana specialissimo modo Stolicy Apostolskiej będzie automatycznie zaciągnięta na konsekratora i każdego, kto otrzymał konsekrację nieodpowiednio nadaną.

Całość: http://www.vatican.va/holy_father/pius_xii/encyclicals/documents/hf_p-xii_enc_29061958_ad-apostolorum-principis_en.html